بحث 2

در ادامه بحث قبلی 

یک بحث دیگه ای که مطرح شد بحث غرور  و تاثیری که یه آدم مغرور روی بقیه می ذاره و ...

ببنید بیایید اول از همه یه تعریف مشخصی از غرور داشته باشیم تا بدونیم داریم دقیقا سر چی بحث می کنیم .

غرور رو شاید بشه خیلی ساده : شناسایی دقیق و کامل توانایی ها ی هر کس و شناسایی مکانیزم کاری بین اجزای فکری و فیزیکی بدن هر شخص و "ایمان " داشتن به نتایجی که از اون ها بدست می آد .

مثلا شما خیلی خوب تونستید توانایی کار با ماشین حسابتون رو به طور سیستماتیک و با تمرین افزایش بدید به گونه ای که تعداد بسیاری محاسبه رو می تونید با دقت خوبی و بدرستی انجام بدید . مثلا اگه کسی از شما بپرسیه فلان جواب چی میشه و شما با اطمینان نادری بگید فلان ، شخص پیش خودش میگه واه واه این چه طوری انقدری به خودش مطمئنه ؟ مگه نمی دونه تو هر کاری کمی شانس و عدم قطعیت دخیل ه ؟؟ و منتظر میشینه تا روزی که جواب شما غلط در بیاد و بگه هه هه گند زدی ! 

این شاید یه تعریف ساده باشه از آدم مغرور و واکنشی که افراد به یه آدم مغرور دارند . 

بیایید یه کم جهت بحث رو عوض کنیم ، توی این دنیا در هر زمینه ای آدم های موفقی رو میشه شناسایی کرد ، و اگر این سوال در ذهنتان وجود دارد که چه طور شد اون شخص موفق شد و از اون مهم تر  من چطوری موفق بشم ، باید بگم جوابش ساده است . معقول ترین کار هایی که میشه انجام داد اینه که لیستی از افراد موفق بدست بیاریم و شروع به تحقیق در زندگینامه شون بکنیم و به دنبال الگویی مشابهی در زندگی همه آنها بگردیم ، مثلا متوجه می شویم که 90 درصد افراد موفق در فلان زمینه در فلان دانشگاه درس خوانده اند(اتفاقی که برای والدین اکثر ما افتاده ، چون توی این کشور اون معدود آدم های موفقی هم که بودند از راه تحصیل موفق شدند پدر مادر های ما به طور ناخودآگاه از روش بالا استفاده کردند و ما رو به زور مجبور به تحصیل کردند ! اون اکثرا تو رشته ریاضی فیزیک !! ) پس به این نتیجه می رسیم که شاید به عنوان قدم اول از این هزار تویی که درش هستیم رفتن به همان دانشگاه گزینه ی خوبی باشد . با همین روش و انجام آن به صورت کاملا سیستماتیک و دقیق و با برنامه ریزی منضبط و سختگیرانه و البته افزودن چاشنی "مهارت های خود " می شه تمام قدم های بعدی رو به صورت کامل طی کرد . 

حالا شاید بپرسید که بخش شانس قضیه کجا رفت پس ؟ جواب تمام حرف های پستی قبلیه ! شانس رو می شه با صرف تلاش بیشتر کمتر کرد ، هر چه تلاشتون بیشتر باشه شانس کمتر می شه ، شما بدون حق انتخاب در مقابل بیرحمی طبیعت قرار گرفتید می تونید تنبل باشید و بذارید طبیعت تسخیرتون کنه یا می تونید باهاش مبارزه کنید و پیروز شید (قبول دارم حریف سرسختیه ! :دی )

پس :

1- ما می تونیم با یه برنامه ریزی دقیق به هر هدفی برسیم

2- بخش شانس رو میشه با تلاش بیشتر تا هر حدی کم کرد

پس شما برای رسیدن به هر قله ای که دوست دارید فقط و فقط به خودتون نیاز دارید و تجربه ی افراد موفق دیگه در اون رشته (تو جمله قبلی مفهومی وجود داره که نمی تونم بطور صریح بیان کنم ! امیدوارم خودتون متوجه شده باشید :) )

حالا دو بحث بالا رو گره می زنیم ، من و بقیه بچه هایی که مدال طلا گرفتیم در زمینه "کسب مدال طلا کشوری " آدم های موفقی هستیم (این نه درجه علمیه ، نه یعنی ما خفنیم ! نه ما شاخیم ! نه ما گنده شدیم ! نه باد داریم ! صرفان در این زمینه موفقیم !! همین ! )

و حرف من به طور خلاصه اینه که :

1- دوستانی که می خوان در این زمینه خاص موفق بشن می تونن از روش بالا استفاده کنن و از تجربیات ما و سال قبلیا استفاده کنن و مطمئن باشن که بدون هیچ منتی کمک ما رو به همراه خودشون دارن !

2- اکثر ما جزو "بیشترین تلاش کننده های " دوره خودمون هم هستیم ! و شخص من از اونجایی که به خودکفایی محض معتقدم واقعا هضم بعضی از نظرات دوستان که موفقیت در این زمینه رو "صرفا " به خاطر لطف الهی می دونن غیرممکنه !

3- بعضی از دوستان همچین میگن "حالا یه طلا شدی ... " انگار سالیانه به 10 میلیون دانش آموز مدال طلا داده میشه ! ببینید بیایید یه کم منطقی باشیم ! ما 11 نفر در زمینه "کسب مدال طلای کشوری " از بقیه افراد دوره خودمون که موفق نشدیم موفق تریم ! صرفا در همین زمینه ! خیلی از غیر طلایی ها بودند که از من خیلی باهوش تر بودند(اسم میبرم شهریار جاویدی نقره یک امسال که قلب هممون رو تسخیر کرد ! ) ، خیلی ها بودند که سواد خیلی بیشتری داشتند ، خیلی ها امکانات کمتری داشتند (تمام دوستان شهرستانی تمام ادوار المپیاد ها ! ) 

ولی در نهایت این ما بودیم که "طلا " شدیم ! شاید وقتی بیایید دوره چهل بیشتر به مفهوم "طلا " شدن و تفاوت هایی که با با بقیه ی موفقیت ها و مدارج داره پی ببرید ! 

رفتار منطقی در برابر کسی که از شما در یه رشته ای (چه خوب چه بد ) بهتر و موفق تره احترام گذاشتن و کسب تجربه است ولی قطعا هیچ الزامی هم کسی نمی تونه بذاره !! ولی قطعا این که توهین بشه تلاش هامون دست کم گرفته بشه هم رفتار منطقی و اخلاقی نیست !! 

هرگز در تاریخ حیات روی زمین ، موجودی با چنین چینش و گزنیش توانایی ها که درون "شما " وجود داره ، وجود نداشته !

به توانایی هاتون ایمان داشته باشید و سخت تر از حدی که تو ذهنتون ساختید تلاش کتید !